(هر کس حق دارد که شخصیت حقوقی او در همه جا به عنوان یک انسان در مقابل قانون شناخته شود)
شخصیت غیر از شخصیت انسانی بشر است . به این معنا که انسان اگر به عنوان یک انسان شناخته شود که دارای عقل و شعور و احساسات است شخصیت انسانی به دست می اورد و باید او را به مانند انسان دید و رفتار کرد.
بعد از بزرگ شدن جوامع انسانی و لزوم تنظیم روابط انسانی که همان قانون است انسان شخصیت دیگری نیز به دست می اورد که به ان شخصیت حقوقی گفته می شود یعنی وصف و شایستگی یا قابلیت در انسان که بتواند در جامعه دارای حق و تکلیف شود و قادر باشد ان را با واسطه یا بدون واسطه اعمال و اجرا کند.
در زمانه سنت همه انسانها دارای شخصیت حقوقی نبودند بنابراین اعلامیه جهانی حقوق بشر ان را برای تمامی انسانها لازم دانسته است.مثلا اگر کسی حکم ارتداد می گرفت دیگر هیچگونه شخصیت حقوقی نداشت یا کسی که در قید بردگی بود .شخصیت حقوقی همان اهلیت دارا شدن حق و حقوق در قانون ایران است.
چالشهای امروزی شخصیت حقوقی نه به دارا شدن ان بلکه به محدوده ان است و کسی بر روی ان به طور ذاتی چالشی ندارد.
درباب جنین و افراد فوت کرده به چه میزان باید شخصیت حقوقی انها را رعایت کرد و با انان باید چگونه رفتار کرد از مباحث امروز دنیای مدرن است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر