(هیچ کس را نباید خودسرانه بازداشت.توقیف.حبس یا تبعید کرد)
این ماده روی دیگر ماده 3 اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد یعنی هرکس حق زندگی و امنیت و ازادی دارد پس نمیتوان او را خودسرانه بازداشت توقیف و حبس و تبعید کرد.
در زمانهای بسیار دور این حرفها معنایی نداشت و هر احدی را می توانستند به راحتی بازداشت و تبعید و حبس و توقیف کنند .کدخدایی اربابی و شاهی و وزیری و داروغه و حاکم شهر و مولی می توانست هر کس را که دلش می خواست ببرد و حبس کند و بزند و ببرد.در زمانه قدیم اگر این ماده را جلوی انها می گذاشتید به شما می گفتند یعنی من حق ندارم برده ام را حبس کنم توقیف کنم یا داروغه ای می گفت من هر کس را دلم بخواهد با زداشت می کنم یا امپراطوری به شما می خندید و می گفت می دهم شلاقت بزنند من امپراطورم و هر کس را بخواهم می توانم بازداشت کنم و توقیف و بفرستم حبس و تبعید .
در دنیای مدرن با امدن قانون و تنظیم روابط با قانون متفکران به این نتیجه رسیدند که هیچ کسی حق ندارد دیگری را هر طور که خود می خواهد بازداشت کند و حبس.
می توانیم متوجه شویم که یکی از معانی خودسرانه این است که باید هر بازداشت و حبس و توقیف و تبعید قانونی باشد و طبق قانون عمل شود که با توجه به مواد دیگر اعلامیه باید در یک محکمه صالح و عادل رسیدگی شود او حق دفاع داشته باشد ودر نهایت ان محکمه بر طبق قانون او را توقیف و حبس و بازداشت و تبعید کند.
می بینیم که دنیای امروز چه بسیار متفاوت با دنیای قدیم است و چه به زیبایی اعلامیه جهانی حقوق بشر نگاشته شده است است واقعا افرادی که با حقوق بشر را قبول ندارن کمی باید تاریخ را مطالعه کنند ودر باب این اعلامیه و مواد ان و چگونگی رسیدن متفکران به حقوق بشر اندیشه کنند تا بفهمند که این عبارات زیبا در خور انسان به معنای حقیقی می باشد و چه ظلمهایی که در زمانه سنت به انسانها می شده است .
بعضی از متفکران می گویند که معنای خودسرنه فراتر از غیر قانونی بودن است و مثلا اگر قانونی خود ازادی و امنیت را از انسان سلب کرده باشد بنابراین می تواند به راحتی خود را بااین ماده وفق دهد و بگوید که اعمال ما خودسرانه نیست و قانونی می باشد.گر چه به نظر می رسد که در مواد دیگر اعلامیه به تمامی انها اشاره شده است و فرض برا این است که قانون کشورها حقوق انسانی را در خود جای دارند و بنابراین این ماده منظورش قانونی است که حقوق بشری باشد.
تمام مواد حقوق بشر به هم پیوست است و نباید یکی را بدون در نظر گرفتن مواد دیگر بخوانیم و همه ان به طور کلی اعلامیه را تشکیل می دهند.
این ماده البته معنای وسیع تری هم می تواند داشته باشد به این معنا که اصل بر بی گناهی فرد است و هیچ جرم و مجازاتی را نمی توانم بر فرد اعمال کرد مگر اینکه قبلا در قانون امده باشد همان اصل برائت که در اسلام امده است .شرح و بسط این ماده را نیز می توان در میثاق بین المللی حقوق مدنی سیاسی یافت که به طور مفصل به تمامی زوایای اعلامیه جهانی حقوق بشر پرداخته است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر